Bye Bye, zwaai zwaai!

Vandaag is het voor mij dan echt zo ver, mijn reis zit erop. Hier is het al 11 april, en over 1 uur word ik opgehaald en naar het vliegveld gereden om aan mijn lange lange terugvlucht van zo'n 25 uur te beginnen. Ik weet zeker dat dat het leukste stuk van mijn hele reis gaat worden...
Om mijn reisverhaal af te maken, mag ik terug naar Queenstown. In totaal heb ik daar 1 week gezeten en heb ik veel mensen gezien die ik eerder in Nieuw-Zeeland had ontmoet. Dat was dus erg gezellig, want zij kenden weer andere mensen en zo hadden we een leuke groep. Lekker aan het meer zitten met zonsondergang met stokbrood en smeersels, gitaar en goed gezelschap. Ook ging ik lekker uit lunchen, tapas eten en daarna gezellig een drankje doen in de plaatselijke kroeg: the cowboys. Een enorm leuk aangekleedde bar, waar veel te zien was. Een rodeo, het bier kwam uit pistolen en de barkrukken waren gemaakt van zadels. Maar een paar voorbeelden. Een leuke tijd dus, maar uiteindelijk ging mijn Stray/bus reis weer verder naar Mt. Cook. Het was wel weer even vroeg, want ik was die avond ervoor gezellig op stap geweest en had wel meer dan een paar wijntjes op. Aangekomen in Mt Cook kwam ik er al snel achter dat ik geen tijd had om moe te zijn, want dit gebied is veel te mooi. Na een tip van het hostel, ging ik samen met een Duitse vrouw liftend naar de eerste Gletsjes (Tasman Glacier) die 6 weken daarvoor deels was afgebroken, waardoor er ijsbergen in het meer lag. Na het liften en een korte wandeling konden we dat dan ook bekijken en dat was gaaf! De top van de Gletsjer was zwart, maar omdat hij was afgebroken kon je ook zien dat de binnenkant wit/blauw was. Het meer was grijs, met witte ijsbergen en om je heen waren groene bergen (met witte toppen vanwege de hoogte). Hoe mooi kan het zijn! Het was al best laat, maar we wilden toch ook nog graag naar Hooker Valley (ik heb die naam ook niet verzonnen) en daar konden we een wandeling van 4 uur maken en de Hooker Glacier zien en Mt Cook van dichter bij zien. (De hoogste berg in Nieuw-Zeeland van 3700 meter geloof ik?) Een geweldige wandeling, waar de foto's niet eens laten zien hoe mooi het is, laat gaan mijn verhalen, dus ik ga het ook niet proberen. Bij terugkomst lekker gegeten en op tijd naar bed, de volgende dag naar Rangitata. Een klein plaatsje zo'n 2 uur van Christchurch. Eerst wilde ik die dag even lekker niks doen, totdat we een extra aanbieding kregen: 120 dollar voor Raften ipv 175. Ik dacht, waarom ook niet! dus daar ging ik dan, op 1e paasdag (Vrolijk pasen allemaal!) raften. Er zaten behoorlijk wat enge stukken in en dat staat allemaal vast op foto's. Zoek carolien is daarbij het spelletje... want meestal zit ik ergens achter gedoken of is de hele boot in het water. De volgende dag was het weer een klein stukje reizen naar Christchurch, een mooie stad maar nog steeds niet opgebouwd vanuit de aardbeving. In 2010 heeft daar een aardbeving plaatsgevonden die wel wat schade had aangericht, maar nog niet heel erg. De naschok, die sterker was dan de echte beving in 2011 was de boosdoener. Er zijn toen veel doden gevallen en veel gebouwen zijn blijvend beschadigd. In het jaar 2011 kwamen er ook nog veel naschokken, waardoor opbouwen nog steeds geen optie was. Nu zijn ze inmiddels langzaam aan, aan het opbouwen. De hele stad staat dan ook in stijgers. Wel interessant om te zien, maar ook heel tragisch. De volgende dag ben ik gevlogen naar Auckland en die dag daarop naar Melbourne. Stiekem ben ik wel een beetje blij dat ik zelf in Nieuw-Zeeland geen aardbeving heb meegemaakt, want die ene keer in Rhodos vind ik nog steeds wel genoeg. Aangekomen in Melbourne ontmoette ik Frans: de oude vriend van oma die 51 jaar geleden naar Australia is vertrokken. Hij kwam mij ophalen en het was erg gezellig! Hij verteldde vollop verhalen over vroeger en over nu. De volgende dag heb ik een beetje rond gelopen in de stad en die avond naar een AFL wedstrijd geweest. Australian Football League. Het is anders dan American Football, 18 spelers en ze spelen op een rond veld. Stiekem is het best een raar gezicht, want het doel is om in je eigen doel te trappen (met een rugby ball) ipv bij de tegenstanders. Alle 36 mannen speelden in enorm korte broekjes, en met die gespierde benen was er dus altijd iets om naar te kijken.. ;)
Afgelopen zaterdag ben ik naar Phillip Island geweest om nog 1 keer al mijn favouriete dieren te zien. Eerst naar een Wildlife park (met koala's, kangaroo's en WOMBATS) en vervolgens naar de Pinguin Parade. De mini pinguin komt vanuit de zee, terug naar huis (in de duinen ergens). De mini Pinguin is zo'n 30 cm lang en ze zijn enorm bang. Iedere keer kwamen ze met groepjes het water uit, maar de zee-meeuwen stonden op het strand en die schrikten de pinguins erg af. Dan renden ze met alle vaart terug de zee in, het was dus iedere keer weer een opluchting als ze daar voorbij konden lopen. Die zondag nog een oud-collega (van your voice, het callcenter) ontmoet en een gezellig middag met haar gehad. Was fijn om weer eens een bekend gezicht te zien! Maandag was het alweer tijd om naar Sydney te vliegen, waar ik al snel mijn weg vond, want dat was bekend terein. Afgelopen dinsdag heb ik een tour door de stad gedaan, in de regen... en die avond met een groep meiden van het hostel uit eten geweest. Gisteren ben ik met de bus naar Goochee Beach gegaan en ben ik gelopen naar Bondi Beach. Aangezien het 25 graden en volop zon was en dat de kustlijn enorm mooi was, heb ik een perfecte laatste dag gehad. Nog even aan mijn kleurtje kunnen werken (want die was er inmiddels zo goed als af) en heerlijk van de azuurblauwe zee kunnen genieten. Gisteren ben ik heerlijk op tijd naar bed gegaan.
En nu zit ik hier in het hostel te denken aan die hele lange reis die ik zometeen in ga, maar voornamelijk aan dat ik straks gewoon weer thuis ben. Wat een enorm raar idee, na 9 maanden weg te zijn geweest. Helemaal alleen de wereld over geweest, alle verjaardagen en feestdagen gemist en die moeten dan ook nodig in gehaald worden. Het reizen is nu ook wel mooi geweest, het geld is op en dus is het echt tijd om naar huis te gaan.
Ik wil iedereen bedanken voor het volgen van mijn blog (want daarom schrijf ik het natuurlijk ook) vond het enorm leuk om die reacties te lezen. Ook wil ik mama natuurlijk even feliciteren,die vandaag haar 55e verjaardag viert. Als mama opstaat zit ik al in het vliegtuig en als ik uitstap is het al vrijdag. Maak er een mooie dag van! We pakken er vrijdag samen eentje op.