3500

Ik ben weer aan het reizen en dat voelt enorm goed!! De 30e besloot ik rond 16 uur eens te kijken hoe het met de wegen stond, was de weg open. Auto gestart, muziek aan gezet en een vreugdedansje gedaan. Die avond besloten om dat vreugdedansje voort te zetten in de club. Even lekker dansen, kletsen en drinken. Een gezellig avond, maar ook weer op tijd naar huis, de volgende ochtend wilden we op tijd vertrekken. Tent ingepakt, ontbeten en daar gingen we dan.. op naar Noosa Heads. We lunchten in Gympie, een stad die ook in het nieuws was vanwege overstromingen en daar zagen we voor het eerst de overblijfselen van de overstromingen. Het stonk enorm (modder) en de bomen waren halverwege helemaal geel, terwijl de bovenste toppen nog groen waren. Alle bomen hadden het zelfde hoogte daarvan, dus dat moet wel de hoogte van de overstroming zijn geweest, en dat was gigantisch. Vlug weer verder, want in de stank lunchen is niet onze hobby. Onderweg zien we een bordje met een scenic lookout, en besluiten onze eerste activiteit te gaan doen (sinds de overstromingen). Schoenen aan, zonnebrand op en daar gaan we dan, op naar het topje van de berg. Een heerlijke wandeling en vervolgens zien we een adembenemend uitzicht waar we beide enorm van genieten, wat is reizen toch weer leuk!!! Vervolgens gaan we op zoek naar een goedekope camping, maar die vinden we helaas niet. Dan toch maar de dure en daar genieten we van het uitzicht over de rivier. We zijn beide best moe en gaan die avond op tijd slapen. De volgende dag staan we om half 7 op (en dat was mijn idee, iedere dag wakker worden met de volle zon op je tent is niet prettig) en vervolgens om 8 uur naar het National Park waar wij een mooie wandeling wilden gaan maken. We komen daar aan en het zit vol met surfers, wat is dat gaaf om te zien. Het moet een heerlijk gevoel zijn om over de golf te gaan. Wij beginnen onze tocht en op het einde, hebben we toch bijna 7km gelopen. Dat voelde goed. We gingen door het regenwoud, waar we verschillende Goanna's tegen kwamen: grote hagedissen. Echt zo gaaf hoe deze er uit zagen. We gingen op zoek naar koala's, maar die hebben we helaas niet gezien. We lunchen na de tocht bij een heerlijke picknicktafel en trekken vervolgens verder naar de volgende bestemmming: Landsborough. We vinden daar een gratis kampeerplaats en dat vinden wij wel heel prettig! Helaas hebben wij daar geen douche en een hele vieze toilet, dus besluiten we naar de plaatselijke waterval te gaan. Daar nemen we onze douche en later in de avond gaan we naar een cafe-tje om daar naar de WC te gaan. We slapen wederom op tijd, want we waren enorm moe. De volgende ochtend ruimen wij snel onze tent op en rijden we naar een van de mooie lookouts in de omgeving om daar te ontbijten. Dat was heerlijk! Vervolgens gingen we naar een oud-tante van Karin. Wat een geweldige "oma". Ze heeft over de hele wereld gereisd (Afrika, Azie, Europa en Australie) en heeft daar als verpleegster gewerkt. Ze verteld mooie verhalen, terwijl ze ondertussen koekjes (incl. speculaasjes!), fruit en koffie op tafel zet. Het was hartstikke leuk, want er kwam ook een boek vol met oude foto's op tafel. Dat deed mij denken aan de oude foto's die wij thuis hebben. Na 1.5 uur rijden we verder naar de Glass House Mountains waar we een leuke trek hadden gezien van 1.5 uur. Dat vonden we een mooie afstand en daar gingen we dan. Na een half uurtje hadden wij al het idee dat we niet helemaal op de goede trekking zaten, maar we gingen toch door. We hebben meer geklommen dan gelopen en na wikken en wegen sta ik uiteindelijk op een meter of 2/3 van de top af. Maar dat stuk vind ik echt te stijl, dus geniet ik daar ook van. Toch weer aan angst overwonnen. Bij terugkomst, bleek het inderdaad een andere trekking, namelijk eentje met klasse 5 (de zwaarste klasse die ik gezien heb) en werd erbij aangeraden deze toch alleen te maken als je rockclimb ervaring hebt. Oops... Gelukkig is dat dus allemaal goed gegaan. We rijden verder en komen uiteindelijk in Brisbane aan. Een ontzettend grote stad met heeeel veel verkeer, dat ben ik niet gewend! Aangekomen op onze camping gaan we eten, douchen (eindelijk) en vervolgens wilden we dan toch naar de stad. De bus deed er 2 uur over, maar het was echt maar 4 km, dus besloten wij heen te lopen en terug met de taxi te gaan. Net voordat we weggaan, zie ik iets lopen. Is het een possum (een grote eekhoorn). Gaaf, weer een nieuw (wild) dier gezien. Vervolgens beginnen we aan de wandeling en na bijna 1 uur staken we onze wandeling naar de stad, we waren namelijk pas halverwge. Grrrr waarom kloppen die kilometers niet? De bus gepakt en vervolgens na lang zoeken een bar gevonden waar we een cocktail dronken. We waren beide kapot, dus het bleef bij die ene en pakten de taxi terug. Ik sliep binnen 1 minuut en de volgende ochtend voelde ik mij weer een tosti gebakken in mijn tent. We staan op en gaan naar een GlowWormen cave, maar als we daar aankomen, blijkt het allemaal gebouwd te zijn, niks echt dus. We rijden verder naar het Springbrook National Park om daar te gaan kamperen. We gaan flink de bergen in, waardoor we de temperatuur steeds zien zakken, uiteindelijk naar 17 graden om 18.00 uur. Dat is voor mijn/ons doen erg koud en dat belooft nog wat voor die nacht. We hadden het dan ook enorm koud, maar het vervelenste was nog wel dat de bosjes constant bewogen en geluid maakten. Er waren dus dieren, maar wat voor dieren? Karin en ik waren beide enorm bang dus gingen we in de auto zitten en daarna snel de tent in. Zoals te verwachten, sliep ik niet echt goed. De volgende ochtend was ik kapot, dus de tocht van 17 km die ik had gezien, ging ik toch maar niet doen. We besloten kortere versies te doen in dit national park. We zien nog een possum net voor de auto rennen, een mooie waterval en verschillende uitkijkpunten. We rijden verder naar Byron Bay en we zien de temperatuur gelukkig weer omhoog schieten. In Byron Bay aangekomen, herkennen we gelijk de verhalen over deze stad:namelijk de hippie stad van Australie. Overal zie je ze lopen. We doen die avond weereen hapje in de stad en we zien van alles voorbij komen lopen. Inmiddels heb ik 3500km gereden in een kleine 3 weken en dat helemaal alleen, want Karin is haar rijbewijs vergeten mee te nemen. Gelukkig is het een automaat met cruise control waardoor het meestal allee sturen is. Tussen mij en Karin klikt het enorm goed. In de auto doen we gek en zingen we zo hard als we kunnen mee op de muziek. We lachen veel en kletsen volop. We zijn er beide erg blij mee dat we afscheid hebben genomen van ons Oostenrijks reismaatje, het is zoveel beter reizen zo. We genieten volop van de dingen die we doen en we vinde dat de tijd ineens enorm snel gaat, volgende week dinsdag (nog 1 week dus) moeten we toch wel weer in Sydney zijn om de auto op te gaan ruimen en dat zal nog een heel werkje zijn. Want daarin lijken Karin en ik ook op elkaar. Er zit totaal geen systeem in onze spullen en we leggen overal iets neer, waardoor de hele auto vol ligt. Door al de regen en zand, is de auto ook niet bepaald schoon meer. Ook daarvoor trekken we een middag uit...Ook begint de tijd voor mij steeds korter te worden, over 9.5 week sta ik weer op Nederlandse grond!

Zo dat was het wel weer even voor nu, behalve dat ik Tom (hoop dat je het leest) van harte wil feliciteren met zijn 26e verjaardag.
En daarnaast wil ik iedereen een hele fijne carnaval wensen, iets wat ik enorm zal missen dit weekend (ik moest er in Brisbane nog aan denken, want een gebouw was helemaal in groene en oranje lichten). Ik hoop dat jullie lekker los (kunnen) gaan!