Rotte eieren

De ochtend dat ik naar Raglan ging, kreeg ik helaas een heel debiel ongeluk. Ik glijd zo van het trapje (van het stapelbed) waardoor ik terecht kom op een stekker, en die zo mijn voet in gaat en mijn voet ook nog omzwikt. Hinked naar de wc om het schoon te maken en lopen gaat niet echt makkelijk en ik heb ook best wat pijn. Dit kan echt alleen mij overkomen. Na een busrit met wat mooie foto stops, komen we aan in Raglan en checken we in het hostel. Gelukkig heb ik lieve mensen om mij heen, die met mijn bagage helpen, want mank lopen en 20 kilo op je rug is niet heel handig. Die middag mijn pootje omhoog gedaan en zaten we met een paar mensen wat biertje te drinken en pakte Alex zijn gitaar erbij en vervolgens zijn trommel. Gezellig muziek maken en kletsen. We eten gezamenlijk en het is dan ook een gezellige middag en avond. De volgende dag moet ik helaas naar een ander hostel en vertrek de bus weer met de meeste mensen. Gelukkig krijg ik wederom hulp, waardoor de 10 minuten lopen toch goed te doen zijn. Het volgende hostel heeft heerlijke hangmatten, waardoor ik die opvolgende 2 dagen heerlijk mijn boek uitlees en in de zon lig te te liggen. Niks vervelends aan! Mijn voet heelt redelijk goed en op de 2e dag ga ik dan ook naar een marktje, waar ik een henna tattoo laat zetten en die avond ga ik naar een Reggae festival, Sunday Session genoemd. Het is erg chill en gezellig en we kunnen lekker zitten. De 2e dag ga ik wat winkeltjes in en koop ik zelf een trommel, die kan ik dan mooi naast mijn didgeridoo zetten (die ik al gekocht had) en kan ik heerlijk muziek gaan maken. De trommel is heel breekbaar, dus heb ik opgestuurd. Fingers crossed!
Als ik Raglan verlaat is de wond zo goed als dicht en kan ik weer redelijk normaal lopen als ik mijn wandel schoenen aantrek, dus besluit ik toch de grotten in te gaan. Ik wilde dat al sinds ik er in Australie over gehoord had. Ik vroeg nog hoe de paden waren, maar het zou allemaal goed zijn. Helaas hadden deze mensen er weinig verstand van... van de 3 uur in de grot hebben we 2 uur en 50 minuten over rotsen geklommen en gewandeld en de rest gezwommen en in een tube gelopen. Wel was het enorm mooi (en koud dat water.. grrr) en gewoon heel gaaf om te doen. Helaas was de wond er weer een beetje van open getrokken, dus maar weer ontsmet en een pleister er opgedaan. Die middag is de bus zo warm, dat we een half uur aan de kant van de weg moeten wachten, maar geeft mooi de kans om weer even in de zon te zitten. Na al die zon van afgelopen dagen, merk ik wel hoe verslavend dat dat werkt. Bij aankomst op de bestemming, in Mourea begint het echte genieten. We zijn namelijk in een Maori dorpje waar ze voor ons gaan optreden, ons te eten geven en ons vertellen over de oude en nieuwe gebruiken van hun tribe. Erg interessant, vooral wanneer ze de HAKA showen. Dat is de dans, die zij doen voordat ze een gevecht in gaan om de anderen af te schrikken. Schreeuwen stampen en gekke bekken trekken zou de samenvatting van deze dans kunnen zijn. Wel erg mooi om te zien. De verhalen zijn ook erg mooi en uiteindelijk slapen we in het meeting house, wat een soort kerk voor hun is. Bruiloften maar ook begrafenissen worden daar gehouden, en wij mochtendaar slapen... Ze vertelden zelfs tegen een meisje dat daar op die plek waar jij ligt, staat de kist van de doden altijd. Weltrusten! Daar lagen we dan met 44 matrassen op de grond en slaapzakken, ik heb onddanks dat, heerlijk geslapen waarschijnlijk uit vreugde dat ik niet op die plek van dat meisje lag. De volgende ochtend gaan we na het ontbijt naar Rotorua, waar ik uitstap om de SWOOP te doen. Een soort bungeejump schommel op 40 meter hoogte. Na mijn hoogtevrees even op een lager level te plaatsen, trok ik zo aan het koortje waardoor ik naar beneden viel en het was echt enorm GAAAF. De video daarentegen is hilarisch, die helaas nu alelen nog maar op mijn cd-rom staat. Mijn laptop heeft geen cd-drive, dus moeten we daar allemaal nog even op wachten. Die middag ga ik na lang twijfelen, toch paardrijden en dat was echt een hele goede keuze. Het was enorm gaaf om door te bergen, met een super uitzicht op een paard te zitten. En onddanks dat ik vroeger ook paard heb gereden, merkte ik wel dat dat toch echt pony's waren en dit paarden. Groot! haha Na 2 uur was ik kapoten waren mijn benen vooral heel erg moe. Die avond heb ik behalve koken en skypen dan ook niks meer gedaan. Die volgende ochtend met veel spierpijn opgestaan en ging ik naar Waiotapu. Ook wel de thermal wonderland genoemd, en dat was het ook. Wat een kleuren, wat een volcanische activiteit en wat is dat mooi. Die middag maak ik een wandeling door de stad en ook daar zijn overal open kraters met stoom/rook er uit en je hoort het over bubbelen het is namelijk enorm warm. Met mijn voet gaat het inmiddels een stukje beter en daar ben ik wel heel blij mee, dacht even dat mijn voet mijn leuke plannen in de weg zou staan. Nog wel een leuk weetje over Rotorua, het stinkt hier naar rotte eieren. Iedere keer als je weer buiten stapt, denk je ja, ik ruik het weer....! Al die activiteit is behalve mooi dus ook erg goed voor je andere zintuigen.
Onddanks dat ik van verschillende mensen te horen krijg dat het aftellen inmiddels is begonnen, ben ik hier dus nog volop aan het genieten. Aftellen mogen jullie dus samen met elkaar doen;) haha
Al vind ik het zelf behoorlijk apart dat het nu gewoon al maart is, mijn laatste volle maand op reis.

Tot spreeeks maar weer.