Bye Bye Vietnam, Good afternoon Combadia!

In de bus richting Dalat, 2 Engelse meisjes tegen gekomen. Na een wat kortere busrit dan verwachten besloten we met zijn drieen een hotel te zoeken. Redelijk snel een hotel voor een leuke prijs gevonden! Die middag gingen we eerst lunchen (waarik een meisje uit de reeshof tegen kwam die mij herkende!)en naar het Crazyhouse. Wat voor doel het heeft weet ik niet? Maar het is een huis waar je door heen loopt met allerlei kleine hokjes, beesten kleine trapjes e.d. Erg leuk, totdat we om zo' n 5 meter hoogte over een smal en glad trappetje en enorm lage leuning (lees kniehoogte) het begon pijpenstelen te regenen. Erg handig! Gelukkig zonder kleerscheuren er vanaf gekomen en na wat leuke foto's en momenten terug naar het hotel gegaan. Helaas was ik vergeten mijn loopschoenen binnen te zetten dus dat kon ik wel vergeten. Die avond uit eten gegaan en samen met het Nederlandse meisje en een Engels meisje de tour voor de volgende dag geboekt. Die avond,heb ik de killing fiels gekeken. Een erg indrukwekkende film over de oorlog in Cambodja. Het is enorm koud in Dalat (nja, normale zomerse temperaturen voor Nederland, is wat ik hier nu koud vind, ik heb ook niet veel warme kleren bij! :() De volgende dag op tour gegaan en dat was echt geweldig. Samen met die twee meiden en de gids rond gereisd in Vietnam. Door de bergen met geweldige uitzichten en daarnaast ook veel stopts gemaakt: bij een silk farm (waar je van worm tot sjaal ziet), een krekelfarm (waar je ze ziet kruipen en ze vervolgens kan proeven, wat ik dus niet gedaan heb) maar ook een waterval (hiken op je birkenstocks is ook een nieuwe ervaring) gelunched bij een familie en vervolgens meer over de Vietnamese en Tribe cultuur te weten gekomen. Ik vergeet vast nog wat dingen, zoals een fruit les die we kregen. Het was echt heel erg interessant om te horen hoe het hier in Vietnam aan toe gaat. Als vrouw trouw je met ene man, waarna je bij de familie van je man intrekt. In de tribe, is het dan weer net andersom. De tribe was wel echt het meest indrukwekkend. Een klein huisje, waar ze met zijn tienen in leefden.De ouders (die beide enorm dronken waren van de rijstwijn, die wij ook moesten drinken uit het zelfde aangeknabbelde rietje, ook dat heb ik even aan mij voorbij laten gaan. Dan woonden er 2 dochters, 1 getrouwd van 42 (samen met man woonden ze dus daar) en zij had 8 kinderen. De andere dochter, nooit getrouwd maar had 4 kinderen. En de buurvrouw was nog op bezoek. De kinderen waren mooi, maar de volwassenen zagen er alles behalve goed uit. Geen een stukje tand was wit, de kleren waren zwart en de nagels eveneens. De opa/vader was niet helemaal 100%, hij wiebelde heel de tijd, stak zijn tong uit en bewoog meer als een aap dan als een mens. De oma was echt heel dronken, maar onddanks dat alles, zagen ze er wel gelukkig uit en moesten we veel lachen. Ze spraken geen Vietnamees, maar de gids (die een moeder uit de tribe had en een Vietnamese Vader) sprak de taal en kon dus vertalen voor ons in het Engels. Meest indrukwekkend vond ik nog dat ze gratis naar het ziekenhuis en school konden, maar van beide niet veel gebruik maken. Bevallen doen ze zelf, oma helpt gat boven de grond en doek over je benen zodat niemand iets ziet. Volgens hen gaat 99% van de bevallingen goed, maar met een vriendin als Lindsay weet je dat dat niet op de waarheid gebaseerd is. Toen ik vroeg waarom ze geen gebruik maken van het ziekenhuis was het antwoord simpel: je ligt naakt voor een mannelijke dokter en dat vinden ze niet gepast. Ook de school werd niet veel gebruikt door de kinderen, want die waren lui... Simpel weg ben je als tribe kind dus een beetje gedoemd om te volgen in de voetsporen van je ouders. Dronken in je huis zitten, de dieren die je hebt verzorgden en slachten en je rijstvelden bijhouden.
Na die avond nog bijgekletst te hebben over dit alles met die meiden, op tijd naar bed, de volgende ochtend vroeg naar Saigon! Na een lange busrit, met een hele rechte leuning aangekomen en ingecheckt. De steden lijken steeds drukker te worden, steeds meer scooters! Een goed hostel en samen met een meisje van het hostel wat rondgelopen en Indiaans gegeten. Was lekker en die avond rustig aan gedaan. De 2e dag ben ik gaan lunchen met een Engelse jongen die ik nog vanuit Chiang Mai kenden. Erg gezellig om bij te kletsen en vervolgens ricthting het independance palace en War museum gegaan. Beide erg indrukwekkend en schokkend! Die avond uit eten gegaan bij een Italiaans (oohja, voor als het nog niet is opgevallen, noodles en rijst zijn niet heeeel lekker meer en lekker wat drankjes gedaan in de stad. Veel bedelaars helaas. Naast het hostel zit een heerlijke smoothie bar waar ik voor 1 euro allerlei smoothier kon halen. Ik heb elke ochtend en avond wel een smoothie genomen! De 3e dag ging ik naar de Mekong Delta. Een boottrip, wat erg leuk was maar een beetje van het zelfde..haha ik begin erg verwend te raken aan alle dingen die ik zie. Traditionele muziek en kleding, een andere farm, fruit proeven, een kleine en grote boot, lunchen. Wel leuk waren de krokodillen die je kon voeren met een bamboe-hengel met een stuk vlees er aan. Erg gaaf om te horen hoe hard een bek van een krokodil dichtklapt. Die avond met mensen vanuit Nha Trang en diezelfde Engelse jongen wat gedronken en gegeten (dit keer Vietnamees!) en ook dat was erg gezellig. Niet al te laat naar bed, want de volgende dag werd ik om half 7 opgehaald om naar Phnom Penh (Cambodja) te gaan. Wat nog wel typerend
was voor Saigon, is dat tegen over het hostel was een begrafenis bezig. Ze doen dat hier 4 dagen lang met ontzettend harde muziek en dat 24 uur per dag. Als ik terug kwam van een trip, als ik naar bed ging en als ik opstond: de muziek stond aan en hard. Zelf met oordoppen kon je het enorm goed horen. Ook met die muziek kon ik slapen...
Na een grappige rit naar Cambodja (als enige buitenlander en geen Engels sprekende mensen in de bus) aangekomen in Phom Penh. Eerste indruk was niet heel goed, veel bedelende arme kinderen en mensen. Ze bleven je enorm lang aankijken, wat ik enorm lastig vond om weg te kijken. In de middag naar het Royal Palace gegaan en weesten shoppen in de markt. Vervolgens kort even bijgeslapen om vervolgens met wat mensen van het hostel naar de nightmarket te gaan. Verschillende kraampjes met eten (met Engelse vertaling, jeuh!) en vervolgens at je dat op een grote mat op. Tussen alle locals, want meesten buitenlanders lieten dit aan zich voorbij gaan. Jammer want het eten was lekker en goedkoop! Afglopen avond gekletst met de familie (Papa, mama, tom, manon en oma!) dat was erg gezellig en leuk om oma te zien.

Ondertussen is het aftellen voor Australie wel begonnen. Ik heb er zin in!