Singapore

Ik zal beginnen met wat meer te vertellen over de tour die ik in Battambang heb gedaan, want die is te bijzonder om zomaar zo te laten. Lizy is namelijk de beste tuk tuk chauffeur! haha Hij vertelde echt alles, over de lelies (waar in de steel een soot textiel zat zodat je er kleding van kon maken, maar uit het overblijfsel bleef ook weer een vrucht over), tot een (klei)bakstenenfabriek, waar het van grondstof tot baksteen uitgelegd. Hij wist over alles wat te vertellen en zo ook over de betekenis van het plaatsje. Lang geleden was er een koning met een magic stick, die hij kwijt raakte in het huidige Battambang, wat koning verliest magi stick betekent. Of het waar is? Geen idee, maar leuk een leuk weetje is het natuurlijk wel! Toen ik vroeg of ik op de foto mocht met de tuk tuk (op de plaats van de chauffeur normaal) ging hij mij uitleggen hoe ik erop kon rijden. Ik zag een schakel scooter, dus dacht: Makkie! Maar helaas, ik reed ( na 5 keer stil te hebben laten slaan) bijna een hout fabriek in en ik kreeg allemaal bezorgde blikken van mensen om mij heen. Hierdoor besloot ik het niet nog een kans te geven, maar gewoon weer netjes achter in te gaan zitten. Dat was me toch wel een hele ervaring! Kortom: echt een super goede en lieve tuk tuk chauffeur.
Ten tweede wil ik Lindsay, papa en mama even speciaal in het zonnetje zetten voor het steunen van mij tijdens het ziek zijn. Je moet maar constant zin hebben in al het gezeur over mijn zelfmedelijden haha. Uiteraard zijn er meer mensen die mij gesteund hebben, ook jullie bedankt! Dat maakte het ziekzijn hier in verwegistan toch een beetje draagelijk.
Op vrijdag ben ik vertrokken naar Phnom Penh, waar ik tijdens de stop was vergeten te vragen hoe lang de stop zou duren. Ik zat gezellig te kletsen met een busgenoot, toen ik er achter kwam dat de bus weg was! Paniek.... maar gelukkig van korte duur want tegenwoordig ben ik niet zomaar van de wap te brengen. Al snel kwamen we er achter dat de bus even was tanken.. Eenmaal aangekomen in Phnom Penh lekker gegeten en vervolgens nog een oude bekende van Hanoi tegen gekomen en gezellig daarmee gekletst en nog heerlijk met Mama en papa geskyped. De volgende dag ontbeten en er vervolgens naar het vliegveld per tuk tuk. Nu zit Zuid-Oost Azie er echt op, wat toch wel raar voelt. Heb het er onwijs naar mijn zin gehad, maar ben ook heel blij dat ik weer naar de Westerse wereld "mag". Aangekomen op het vliegveld ging de tijd snel, maar in het vliegtuig had ik wel een beetje pech: ik zat naast een huilende baby in het vliegtuig. Die moeder vond daarom dat ze wel breed kon zitten dus ik had een halve stoel. Gelukkig duurde de vlucht maar 1.5 uur. Aangekomen kon ik redelijk snel de metro vinden en de weg naar het hostel. De eigenaresse (van 26)vertelde mij over een festival die avond in het hostel, daar ben ik natuurlijk wel voor in! Ik kwam er al snel achter dat het het mid autumn fesitval is. Een chinees festival waarbij de mooncakes rijkelijk vloeien en gezelligheid. We begonnen met een diner (wat we dus kregen en gekookt was door vrienden en ouders van Elaine (de eigenaresse). Vervolgens kregen we een live performance van een van haar vrienden (gitaar en zang) en nog een spontaan liedje van een van de Filepijnse gasten. Vervolgens gingen we met lampionen met de hele groep de straat over. Dat is nog eens " oldschool" want dat deed me echt denken aan 3 koningen lopen. Ze vroegen ook of ik dit al weleens gedaan had, en daar kon ik geen nee op zeggen. Ik kan me nog herinneren dat toen ik langs de deuren ging ik van de chinezen geld kreeg (op de bijsterveldenlaan) omdat ze niet wisten wat we wilden, haha. Gezellig gekletst en vervolgens gingen we de mooncake eten. Alle mooncakes(wat officieel iets is met ei...kon niet het hele verhaal volgen) zijn mooi verpakt en 1 doosje met 8 mooncakes (grootte van een cupcake) kost zo'n 50 tot 60 Singapore Dollar (omgerekend 35-40 euro). Ook vertelde de broer van Elaine waarom ze dit vierde en dat had dan iets met de maan te maken. Vervolgens gingen we spelletjes spelen (met Chinezen, Japanners, Singporeanen, Duitse, Amerikanen en Filepijnen)zoals uitbeelden, grappen uithalen en dansen. Uiteindelijk waren ze allemaal heel dankbaar en gingen we wensballonen oplaten, ofja dat was de bedoeling... De eerste vloof in brand, de 2e wilde niet en de 3e strandde op het dak van het gebouw hier tegenover. Rond 12.00 was het afgelopen en ging ik dan ook naar bed, ik was wel moe!
Vandaag ben ik eerst naar het ziekenhuis gegaan, om mijn bloed opnieuw te laten testen. En ik was een van de gelukkige, ze konden mijn aders niet vinden en het prikken in mijn hand ging dan ook fout. Veel pijn en nu een blauwe plek op mijn hand (uiteraard links) een andere vrouw wist een ader te vinden op mijn rechter onderarm en dat ging met een babynaald (fijn hoor;)) gelukkig wel goed. Vanmiddag ben ik lekker gaan shoppen en ik had de H&M al snel gevonden! Wat warme spullen gekocht en om 18.00 het ziekenhuis gebeld en de uitslagen waren goed! Joepie, officieel infectie en virus vrij. Vanavond met een groepje van het hostel Indiaans gaan eten in Little India (dat is een buurt hier, waar je dus heeel veeel Indiaanse mensen hebt en spullen) en vervolgens gingen we dan ook naar de Mustafa Mall, waar je praktisch alleen maar Indiaanse mensen ziet lopen en echt alles hebt. Van slotjes, tot usb sticks, maar ook medicijnen, kleding alles. Erg indrukwekkend en ik was blij met mijn USB stick van 16 GB voor 15 Singapore Dollar (10 euro). Nu dit blog geschreven is het tijd om te gaan slapen, morgen om 11.00 uitchecken en om 19.30 is het dan eindelijk zo ver: AUSTRALIE!